مقدمه
تمامی بیمه گران بزرگ جهان به این نتیجه رسیده اند که اصولا داشتن اخلاق حرفه ای یک برد است، در صورتی که در برخی از موارد بعضی بیمهگران این احساس را دارند که اخلاق حرفه ای سبب زیان آن ها می گردد. بارها ما در مطالعات می بینیم که در کشورهایی که دارای صنعت بیمهپیشرفته ای هستند، اخلاق حرفه ای هم پیشرفته تر می شود و بیمه گران برای حفظ بازارهای خود بیشتر به اخلاق حرفه ای متکی اند.
ما وقتی از اخلاق صحبت می کنیم، از حوزه مدیریت و قوانین و مقررات پا فراتر می گذاریم؛ کنترل سازمان را به خود کنترلی و خودانضباطی حرکت می دهیم و درنهایت به سمت فرهنگ فرهیختگی و ترجیح منافع دیگران بر منافع خود حرکت می کنیم. در صنعت بیمه کشور ما، در این باره زیاد سخن گفته می شود و سندیکای بیمه گران و نمایندگی های بیمه نیز برای این مقوله ارزش بسیاری قائل هستند، ولی نکته مهم این است که ما باید به آن ها جامه عمل هم بدهیم. در اخلاق حرفه ای مشکلی که همه بیمه گران با آن روبه رو هستند، بحث ضمانت اجراست. آیا ضمانت اجرایی برای تحقق انتظاراتی که ما از صنعت بیمه کشور داریم تحت عنوان اخلاق حرفه ای وجود دارد یا خیر؟ اگر این تشکل شکل گیرد و انتخاببیمه گران و نمایندگی های بیمه و به طور کلی شبکه فروش بیمه های بازرگانی بر اساس ضابطه ای بسیار قدرتمندتر باشد و کنترل های منظمی هم در زمینه فعالیت هایی که انجام می دهند توسط سازمان های مستقلی صورت بگیرد در آن صورت اخلاق حرفه ای بارور می شود. در غیر این صورت، ما باید همه چیز را قانونمند کنیم و آن وقت دیگر اخلاق حاکم نیست، بلکه قانون حاکم است.
