● مقدمه
بحث بیمه از دو محور قابل طرح است:
محور اول نقش بیمه در تسهیل فعالیت های اقتصادی در جامعه است. در این راستا باید توجه داشت که اقتصاد ایران در یکی از مهم ترین دوران های تاریخی خود قرار دارد. از یک سو در حال ورود به فضای اقتصاد جهانی و تعامل سخت با اقتصاد بین المللی هستیم و از دیگر سو در حال حرکت به یک اقتصاد پویای تولیدی و البته بدون اتکای صرف به نفت هستیم. در این فضا هدایت سرمایه های داخلی به سمت سرمایه گذاری های تولیدی و جذب سرمایه های خارجی و به ویژه سرمایه ایرانیان مقیم خارج از کشور از ضرورت های انکارناپذیر رشد و تعالی اقتصاد ملی است. رسیدن به رشد ۸ درصدی جایگاه واقعی و برتر در منطقه، سازوکار و ضرورت های خاص خود را طلب می کند.
بدیهی است که حجم نیروی کار که نیاز به کار دارند و در سال های آتی وارد بازار کار می شوند نیز بر پیچیدگی معادله فوق می افزاید. در این فضا یکی از مهم ترین و کلیدی ترین

در بند 7 سیاست های کلی برنامه ششم توسعه ابلاغی مقام معظم رهبری بر ارتقاء کیفی و کمّی نظام جامع صنعت بیمه و ابزارهای آن (بازارهای رقابتی، بیمه‌‌ی اتکایی و...) با مشارکت اشخاص حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی به‌منظور توسعه‌ی سرمایه‌گذاری و ثبات و پایداری و کاهش خطرپذیری فعالیت‌های تجاری و اقتصادی کشور تاکید شده است.

  به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامه‌ای به آقای روحانی رئیس‌جمهور، سیاست‌های کلی برنامه‌ی ششم توسعه را ابلاغ کردند.

شرکت‌های بیمه و بازار پول و سرمایه

جویبار و دریا

معصوم ضمیری     

دکتر مجید قاسمی     

چکیده

شرکت‌های بیمه از طریق پذیرش ریسک‌های متنوع و همچنین تجهیز و تقویت منابع مالی برای سرمایه‌گذاری در بازار پول و سرمایه، نقش موثری در توسعه اقتصادی کشور دارند و به همین علت از جمله مباحث طرح تحول در صنعت بیمه، موضوع تعامل صنعت بیمه و بازار پول و سرمایه است.

در این مقاله؛ معصوم ضمیری مدیرعامل و دکتر مجید قاسمی رئیس‌هیات مدیره بیمه پاسارگاد، جایگاه صنعت بیمه کشور را در مقایسه با بازار جهانی بیمه و جایگاه شرکت‌های بیمه در بازار مالی کشور بررسی کرده، ضمن نگاهی به پدیده همکاری بانک و بیمه (Bancassurance)، موانع و محدودیت‌های موجود برای حضور موثر شرکت‌های بیمه در بازار پول و سرمایه را برشمرده‌اند.

1-   مقدمه

برای مقابله با عواقب خطر، با توجه به شرایط، امکانات و نیازهای موجود روش های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند و پرهیز، پیشگیری، تحدید، قبول و انتقال عمده ترین آنها محسوب می شوند. انسان می داند که به تنهایی نمی تواند از ریسک حوادث غیرقابل پیش بینی، اجتناب یا آنها را کاهش داده و یا اینکه کلیه زیان های وارده را متحمل شود، ولی می تواند تشخیص دهد با تشکیل گروهی این زیان ها را بین افراد زیادی سرشکن نماید. [1]

کارآفرینی و رابطه آن بابهره وری

چکیده

امروزه به رغم تحولات علمی وتکنولوژیک وتوسعه تواناییهای بشر درکنترل وبهره برداری از منابع ، هنوز نگرانیهایی درخصوص نحوه ایجاد تعادل بین امکانات ونیازهای رو به تزاید وجود دارد نگرانیهایی که حتی رشد نسبی تولید دربخشهای مختلف اعم ازتولید وبهبود فرایندهای استخراج منابع و تولید مواد وکارها وگسترش روز افزون خدمات نتوانست آنرا تحت الشعاع قراردهد بدین ترتیب که تلاشهایی بی وقفه برنامه ریزان و تولید کنندگان کالاها وخدمات برای تأمین نیازهای عمومی ، همواره با عوامل و موانع محدودکننده ، کنترل وکم اثر می شود . چندان که دائماً یک فاصله مشخص بین منابع ، امکانات و نیازها وجود دارد .

ازسوی دیگر امروزه برای احیای اقتصاد جهانی کشورها ابتدا باید اقتصاد خود را ازطریق احیای آن بخش از اقتصاد ملی که به ویژه درقالب شرکتها فعالیت دارند ، احیاء نمایند . گرچه هرکشوری باید متناسب با سن ملی ، فرهنگ وآداب ورسوم خود به بهره وری بپردازد . درعصرما پیوستگی امورمسئله ای جهانی است واقتصاد کشورهای دیگر جدای از یکدیگر فعالیت نمی کنند و زندگی دراین جهان ناهمگون همراه با فرضتهایی برای موفقیت وتوأم با مخاطرات است .

 ابزار پیش بینی تقاضا

چکیده:

    پیش بینی پایه و اساس هر روش برنامه ریزی و خصوصا برنامه ریزی نیروی انسانی است و یکی از مهمترین و غامض ترین مشکلات سازمانها مسئله نیروی انسانی و مشکلات پرسنلی است.این موضوع با پیشرفت هرچه بیشتر جوامع بشری و به دنبال آن پیچیده تر شدن سازمانها ،فرصتها و چالشهایی را برای مدیریت ایجاد نموده است.یک برنامه ریزی مناسب نیروی انسانی میتواند رضایت را در یک شغل افزایش،کیفیت و مطلوبیت نیرووی انسانی را ارتقاء و هزینه کارمند یابی را کاهش دهد.امروزه روشها و ابزارهایی برای برنامه ریزی نیروی انسانی اعم از روشهای کیفی و کمی وجود دارد که مورد استفاده  قرار می گیرند.در تحقیق حاضر به معرفی چند روش پیش بینی تقاضای نیروی انسانی می پردازیم.

نقش تعهد سازمانی کارکنان در مدیریت دانش

 سجاد یوسفی

کارشناس ارشد مدیریت مالی- دانشگاه تهران

مرتضی مرادی

دانشجوی دکترای مدیریت رفتار سازمانی و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

چکیده

اهمیت حیاتی دانش، در محیط پیچیده و متغیر امروزی به عنوان منبعی در جهت بازسازی استراتژیک یک سازمان بر کسی پوشیده نیست و سازمانها را قادر می سازد دانایی را سریعتر و مؤثرتر از گذشته کسب نموده و به کار ببندند و لذا مبنایی را برای حفظ مزیت رقابتی پایدار فراهم می آورد.

عصر حاضر، عصر تحولات و تغییرات شگرف در فناوری هاست. عصری که ساختار فکری آن آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات و توجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانش گرا به جای نیروی انسانی عملکردی است. از این رو، مدیریت هوشیار بر آن است تا هرچه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از ابزاری به نام دانش برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود برآید. مطالعات مختلفی نشان داده اند که سطوح تعهدی که کارکنان نسبت به سازمانشان دارند، با نگرشها و رفتارهای مخلف آنها از جمله تسهیم دانش ارتباط دارد. در این مقاله سعی شده است تا ارتباط بین تعهد سازمانی کارکنان و مدیریت دانش(تسهیم دانش) مورد بررسی قرار گیرد. نتیجه این مقاله نشان داد که سطوح بالای تعهد سازمانی با نگرشهای مثبت کارکنان به تسهیم دانش مرتبط است. کارکنانی که تعهد بیشتری به سازمان خود دارند مشارکت بیشتر و فعال تری در فعالیتهای تسهیم دانش انجام می دهند.

کلیدواژه: مدیریت دانش، تسهیم دانش، تعهد سازمانی، قرارداد روانشناختی.

در حال حاضر ویژگیهایی بارز صنعت بیمه در ایران مواردی چون بازار پر رقابت، بیمه نامه هایی با کاهش فزاینده سود نهایی و قیمت گذاری فاقد تعرفه است. با این وضعیت مدیران شرکت های بیمه نه تنها تحت فشار مضاعفی برای برقراری ارتباط با مشتریان فعلی خود هستند بلکه برای تصاحب سهم بیشتری از مشتریان نیز با دشواری مواجه شده اند.

انتخاب روش مناسب انتقال فناوری در موفقیت فرآیند انتقال تأثیر بسزایی دارد. لازم به ذکر است گاهی انتقال کامل یک فناوری نیازمند استفاده از ترکیب چند روش مختلف می باشد. برداشت نادرست و ‎‏محدود از این انتقال می تواند به شکست فرآیند منجر شده و در عمل، بجز انتقال تعدادی ماشین‌آلات بیجان یا تعدادی کاتالوگ و نقشه و دستورالعمل غیرقابل استفاده، چیزی عاید نشود. بر این اساس، عمده ترین روش های انتقال فناوری عبارتند از: